Hani hep derler ya kimse için değişmemelisin diye öyle bir dünya yok derim bende..mutlu olmak için hem sen değişirsin hemde karşındaki mucbursundur buna..
Çok sevdiğim biri var yanlışlarımı yalan doğrularımı mazeret algıladı. Yarın doğum günüm aslan yanımda olmayacak ama ben ailemede açıklayarak artık spartanndan başkasını sevemeyeceğimi onunla kendimi bulduğumu söyledim. Saygıyla karşıladılar babam +1'i hala dilinden düşürmüyor..
Kafamdan çok atmak istiyorum düşünmemek istiyorum ama cuma günü erken kutlamadan sebep spartann'ı gördüm çok özlemişim duruşunu ellerini varlık halini... İlk baştaki heyecanımı anlatamam sanki ilk kez görmüş gibiyim tanışmamış gibiyim hoş zaten şuan tanışmadıgımızı hissediyorum.
Okadar yoktum ki onun için hayatında hiç olmamışım gibi silmiş meğer...bir kere bakışını gördüm daha doğrusu izlediğini arkadaşımız şarkı söylerken biraz üzüldüm verilen sözler geldi aklıma gözüm dalmış sonra bianda kafamı ona çevirdiğimde izlediğini gördüm çünkü nereye bakıcanı şaşırdı zor durumda bıraktım onu...
Ara verdiklerinde elinde telefonla aşağıya doğru gittiğini gördüğümde inanamadım neler geçti aklımdan fikrimden nefsim hemen tavan yaptı uzun süredir tepolamış kendini bianda beni dışarı attı sonra önceki sevgilisini gördüm o yoktu o an kaçmak istedim ordan ama gidemezdim çok özlemiştim sonra baktım içerideymiş.
Nefsime yenildiğim için kendimden özür diledim. Asla yapmaz dı çünkü o kadar seven ADAM başkasıyla olamazdı... Çünkü içindekini biliyorum biliyordum...
İki yabancı gibi olmak çok üzdü beni hem öyle bir şey ki doğum günüm kutlanırken çalarken yüzünün ifadesi beni daha da üzdü...
Herşey yalanmış demek çok garip olamaz oynayamaz da diyorum...varlığını bilmek bana güç veriyor kafamdan atmam gerek biraz düşünmemek gerek sanırım çok düşündüğüm için belkide kaybettim ama onun için ölmüş gibiydim kısaca
"Benimle konuştun, benimle gülümsedin. Şimdi bunları bu kadar çabuk unutabiliyor olmandan nefret ediyorum." /Dear John/
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder